Popraw sobie Mózg!

Wolf

Naukowcy od dawna pracują nad sztuczną inteligencją, ale niektórzy wybierają inną drogę: technologiczny „tuning” mózgu, dzięki któremu ludzka inteligencja osiągnęłaby niespotykany dotąd poziom.
O sztucznej inteligencji pisze się dużo i często (również na łamach Gadżetomanii). Są jednak i tacy naukowcy, którzy przekonują, że zamiast konstruować inteligentne maszyny, lepiej zainwestować w to, co już mamy i znamy, czyli rozbudować inteligencję człowieka.

Superinteligencję ludzką określa się często mianem IA (Intelligence Amplification). Pomysł na wcielenie jej w życie opiera się na budowie przedłużeń ludzkiego mózgu – interfejsów mózg-komputer. Takie rozwiązania istnieją już dzisiaj i znajdują swoje zastosowanie przede wszystkim w medycynie – powstały już oparte na implantach mózgowych protezy oka oraz sztuczne ramię poruszane sygnałem przesłanym z mózgu pacjenta. Z interfejsu mózg-komputer korzysta m.in. Stephen Hawking. Poza medycyną temat komunikacji mózgu z komputerem podchwycił też rynek gadżetów – jeden z przykładów to kocie uszy Nekomimi, które reagują na nastrój ich właściciela.

Perspektywy rozwoju IA opisywał niedawno w wywiadzie dla io9 bloger Michael Anissimov. Przewiduje on, że proces kształtowania superinteligencji będzie przebiegać stopniowo. Najpierw skonstruowane zostałyby komputerowe przedłużenia dla części mózgu odpowiadających za poszczególne zmysły, a następnie technologicznemu „tuningowi” zostałaby poddana kora przedczołowa, odpowiedzialna za najwyższe funkcje poznawcze. Anissimov przewiduje, że superinteligencja pozwoliłaby na podołanie wyzwaniom intelektualnym niewykonalnym z dzisiejszego punktu widzenia. Dzisiejsi geniusze byliby przedszkolakami w porównaniu z człowiekiem 2.0.

Czy to możliwe?
Brzmi nieźle? Pewnie, że tak. Niestety, choć rozwój superinteligencji jest możliwy w teorii, może natrafić na poważne przeszkody. Anissimov przypomina, że ludzki mózg jest produktem milionów lat ewolucji i że nie poddaje się łatwo modyfikacjom. Niektórzy usiłują eksperymentować z podwyższeniem swoich możliwości intelektualnych za pomocą leków lub narkotyków, jednak takie rozwiązania działają krótkoterminowo i często niosą ze sobą opłakane skutki uboczne. Jedyna szansa na trwałą superinteligencję to nanoimplanty.

Dzisiejszy poziom rozwoju nauki nie pozwala na realizację marzeń o ludzkiej superinteligencji. Ludzki mózg wciąż skrywa wiele tajemnic – nie opracowano dotychczas zadowalającej symulacji, która pozwalałaby dokładnie śledzić jego pracę. Anissimov przewiduje, że przełom nastąpi najwcześniej za kilkadziesiąt lat.

Supergeniusz, superszaleństwo
Ingerencja w mózg niesie ze sobą wiele niebezpieczeństw. Istnieje obawa, że IA przyczyniłaby się do przekroczenia granicy między geniuszem a szaleństwem. Już Aldous Huxley pisał, że ludzki umysł jest w stanie przyjąć jedynie ograniczoną liczbę bodźców (nasze zmysły służą jako “hełm” filtrujący bodźce z zewnątrz), a dane można „przedawkować” z tragicznym skutkiem. To tylko jedno z niebezpieczeństw, które czekają na grząskim gruncie neurologicznych eksperymentów.

Kolejnym jest fakt, że człowiek jest skomplikowanym mechanizmem, który funkcjonuje w wielu wymiarach. Zwiększone możliwości intelektualne mogą iść w parze z ograniczoną zdolnością do komunikacji w społeczeństwie. Efektem eksperymentu może być zatem człowiek, który dysponuje ogromną inteligencją, ale nie potrafi zrobić z niej użytku.

Na koniec – jedną z głównych przeszkód w kwestii badań nad IA jest fakt, że wymagają one eksperymentów na ludziach. Prawdopodobnie z tego powodu sztuczna inteligencja wyprzedzi superinteligencję ludzką – prace nad nią są bezpieczniejsze i bardziej przewidywalne. Zanim doczekamy się ulepszonego mózgu, inteligentne roboty będą już codziennością.

Źródło [link widoczny dla zalogowanych]